Overlijden prof. dr. H.A.D. Walder

Overlijden prof. dr. H.A.D. Walder

Op 89-jarige leeftijd is overleden neurochirurg Prof.dr. H.A.D. Walder. In 1956 startte dr. Walder als neurochirurg in het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis. In 1969 richtte hij het Neurochirurgisch Centrum Nijmegen op en gaf zo vorm aan de samenwerkingsrelatie tussen CWZ en UMC St Radboud. Tot aan zijn pensionering in 1986 is hij hoofd geweest van het Neurochirurgisch Centrum Nijmegen.

In Memoriam (door collega J.A.N. van der Spek)

Prof. dr. H.A.D. Walder (1922-2011), Emeritus hoogleraar Neurochirurgie

Op 9 december 2011 is overleden Prof. dr. H.A.D. Walder, grondlegger van het Neuro-chirurgisch Centrum Nijmegen en van 1970 tot 1986 hoofd van dit Centrum.
Na het doorlopen van de middelbare school in zijn geboortestad Breda begon Fons Walder in Amsterdam met de studie geneeskunde, welke studie hij vanwege de oorlogsomstandigheden, in Leuven afrondde. Daarna werd hij in de St. Ursulakliniek in Wassenaar opgeleid tot neurochirurg door Arnold de Vet, die de tweede Nederlandse neurochirurg was.

In de lente van 1956 kwam Fons naar Nijmegen, waar hij zijn neurochirurgische praktijk begon in het St. Canisius-ziekenhuis. Enkele maanden later kreeg hij een part-time aanstelling aan de Katholieke Universiteit en daarmee werd hij ook de neurochirurg van het pas geopende St.Radboud-ziekenhuis. Gedurende zeven jaar was hij de enige neurochirurg in de regio Nijmegen, maar desondanks wist hij tijd te vinden voor experimenteel en klinisch onderzoek naar de toepassing van de bevriezingsmethodiek in de neurochirurgie, op welk onderwerp hij in 1966 promoveerde.
In 1969 werd Fons Walder benoemd tot lector in de neurochirurgie en vond een functionele integratie van de neurochirurgische afdelingen van het St.Radboud Ziekenhuis en het St.Canisiusziekenhuis plaats waardoor het Neurochirurgisch Centrum Nijmegen ontstond. Fons werd het hoofd van het Centrum en verkreeg in 1970 van de SRC het opleiderschap in de neurochirurgie. Hij was vervolgens de opleider van niet alleen drie Nederlandse, maar ook van drie Indonesische neurochirurgen. Daarnaast werd een groot aantal neurologen in opleiding tijdens een stageperiode door hem vertrouwd gemaakt met de neurochirurgie.
In 1974 werd Fons benoemd tot hoogleraar en de eerste twee door hem opgeleide neurochirurgen zijn bij hem gepromoveerd. Zijn interessegebied was de vasculaire neurochirurgie. Als arts was hij zeer betrokken bij zijn patiënten: of hij nu dienst had of niet, het was niet ongebruikelijk dat hij ‘s-avonds nog even langs ging bij de door hem geopereerde patiënten. De spaarzame vrije tijd bracht hij door met zijn gezin, op zijn zeilboot op de Nederlandse wateren of de Middellandse Zee, op de tribune van NEC en zelfs enkele malen als pit-arts op het circuit van Zandvoort.

Niet alleen in de Nederlandse neurochirurgische wereld was Fons Walder actief, maar ook internationaal. Als lid van de Société de Neurochirurgie de Langue Française kreeg hij in 1979 de eer om in Nederland het 29e jaarcongres te organiseren. In de World Federation of Neurosurgical Societies vervulde hij vele jaren de functie van treasurer en vervolgens van vice-president. Vanwege zijn grote inzet voor de neurchirurgie wereldwijd werd hij benoemd tot Honorary President van de WFNS.

Fons heeft in de 30 jaar dat hij als neurochirurg werkzaam was niet alleen grote veranderingen in de neurochirurgie meegemaakt, maar ook zelf een bijdrage geleverd aan de vooruitgang van het specialisme. Een overzicht van die ontwikkelingen en zijn toekomstverwachtingen gaf hij op 27 maart 1986 in de St.Stevenskerk in Nijmegen tijdens zijn afscheidscollege getiteld: “Enige ‘muzikale’ overwegingen bij een afscheid”.
Ook na zijn pensionering bleef Fons geïnteresseerd in het reilen en zeilen van de neurochirurgie en de twee Nijmeegse ziekenhuizen. Hij was een trouwe bezoeker van de koffieochtenden van oud stafleden van het CWZ in Sionshof en na de oprichting van de Vereniging van Oud Medische Stafleden van het CWZ, was hij zeer regelmatig aanwezig op de maandelijkse bijeenkomst in de Rozenhof.

Gregoriaanse muziek klonk in de Onze Lieve Vrouw van het H. Hartkerk in Berg en Dal bij het definitieve afscheid van Fons Walder, een arts die, zoals zijn oudste dochter Marijke en zijn oudste zoon Fons het tijdens de uitvaart treffend formuleerden, zeer toegewijd was aan zijn patiënten en met grote inzet en gedrevenheid de neurochirurgie in Nijmegen en ver daar buiten tot ontwikkeling bracht.